21 januari 2006 - Ballroomdansen als rage

Gedisciplineerd begeven Japanners zich op een doordeweekse dag naar hun werk. Tijdens de ochtendspits vormen ze keurige rijen op de perrons, om het in- en uitstappen vlot te laten verlopen. Onbescheiden gedrag is taboe. Niemand haalt het in zijn hoofd om mobiel te bellen in de metro, breeduit de krant te lezen of een luidruchtig gesprek te beginnen.
Maar uitbundigheid is er ook. Die manifesteert zich niet alleen in karaokebars maar ook op de dansvloer. In het weekend ontpoppen honderdduizenden salarymen en hun echtgenotes, zich tot gepassioneerde ballroomdansers. De Japan Dance Sport Federation alleen al, een van de grootste amateursclubs, telt 45.000 leden. Het totale amateurs in het land is wellicht een paar miljoen.
Op zondag lijkt de houten vlonder in de vijver van het Yoyogipark in Tokio net het decor van een film. Op bandoleonmuziek dansen stijlvol aangeklede paren geconcentreerd de Tango. Vooral jongeren kijken besmuikt toe hoe de mannen en vrouwen, steeds weer innig verstrengeld raken. In een sportcentrum een paar kilometer verderop, is het ondertussen net carnaval. Ruim 360 koppels nemen deel aan de laatste danswedstrijd van het seizoen. In de gymzaal openbaart zich een wereld vol glitters, laag uitgesneden decolletés, strakke jurken in de meest felle kleuren en Saturday Night Fever-achtige kostuums. Op afroep storten de genummerde paren zich op de dansvloer om de Cha Cha Cha, de Rumba en de Pasodoble te dansen, alsof hun leven ervan afhangt. Nog nahijgend van de inspanning, vertelt Mitsuko Sonobe trots dat zij en haar man door zijn naar de halve finale. Ze trainen iedere zaterdag en zondag en er staan inmiddels zeven trofeeën in de kast. Maar het is de meeste paren niet om de prijzen te doen. In Japan beschouwt men het publiekelijk tonen van affectie tussen man en vrouw nog steeds als schandalig gedrag. Ballroomdansen is een elegante manier om aan deze strenge moraal te ontsnappen.